Cyklodekstrynowa stabilizacja piękna

β-CD (𝛽-cyklodekstryna) jest najtańszą postacią i jednocześnie najczęściej wykorzystywaną. Jednakże ma dość słabą rozpuszczalność w wodzie, ale dzięki modyfikacjom można uzyskać jej pochodne o lepszej rozpuszczalności [3].

Czynnikiem, który skłania klienta do zakupu produktu często jest jego zapach. Przyjemna woń kojarzy się z przyjemnością jakiej możemy doznać po zastosowania danego kosmetyku. Czasami zastosowanie aromatu jest konieczne w celu zamaskowania charakterystycznych zapachów surowców. Lotność i odparowywanie cząsteczek zapachowych, które wchodzą w skład aromatu stanowi wyzwanie jakim jest przedwczesne wyczerpywanie się zapachu w trakcie przechowywania i stosowania wyrobu. Konserwacja zapachów z wykorzystaniem cyklodekstryn może być rozwiązaniem dla wcześniej wspomnianych utrudnień [1]. Znane są przypadki liofilizacyjnego kapsułkowania aromatu arbuza w 𝛾-cyklodekstrynie. Enkapsulacji można poddawać również sztuczne zapachy jabłka, które dzięki kompleksowaniu mogą być przechowywane nawet 60 dni w temperaturze 50^oC [1]. Jeśli zaś w produkcie żelowym linalol zostanie poddany utworzeniu kompleksu z 2-hydroksypropylo-β-cyklodekstryną to po okresie 6 miesięcy, stężenie linalolu w porównaniu do nieskompleksowanego będzie większe o ponad 40% [2].

Cyklodekstryny zamykają w sobie nie tylko przyjemne zapachy, mogą również pochłaniać nieprzyjemną woń pochodzącą wydzielanych przez ciało pot czy wydzielin. HP-β-CD (2-hydroksypropylo-β-cyklodekstryna) wykorzystane w dezodorantach oraz antyperspirantach solubilizują cząsteczki o nieprzyjemnym zapachu, tworząc kompleksy gospodarz-gość.

Zalety tworzenia kompleksów inkluzyjnych cyklodekstryn można znaleźć również przy recepturowaniu produktów z fotoprotekcją. Filtry UV oraz przeciwutleniacze podatne są na niekorzystne działanie światła słonecznego oraz tlenu. Dodatkowo, przeciwutleniacze są słabo rozpuszczalne w wodzie, a lipofilowe substancje antyoksydacyjne mają skłonność do agregacji co ogranicza ich penetrację i biodostępność w głębszych warstwach skóry. Cyklodekstryny chroniąc wewnątrz zamknięte cząsteczki przeciwutleniaczy i filtrów mogą działać jak tarcza przed stresem oksydacyjnym oraz działaniem czynników zewnętrznych. Dzięki hydrofilowej powierzchni zewnętrznej, kompleksy inkluzyjne cyklodekstryna-przeciwutleniacz wykazują większą rozpuszczalność, a tym samym większą biodostępność. Oprócz wcześniej wspomnianych zalet, w niektórych przypadkach zastosowanie kompleksów inkluzyjnych filtrów i cyklodekstryn może zwiększyć wartość SPF nawet o 19,6 % [4]. Ponadto kompleksowanie filtrów z β-cyklodekstrynami lub jej pochodnymi może poprawiać ich właściwości, przez zwiększenie stężenia w górnych warstwach skóry, a tym samym tworząc barierę przed promieniami UV [5].

Cyklodekstryny są wielofunkcyjne. Mimo swojego dość dużego rozmiaru, który nie pozwala na przenikanie do warstwy rogowej naskórka, mogą one wzmacniać przenikanie substancji do głębszych warstw skóry. Dzięki modyfikacji, mogą wchodzić w interakcje z fosfolipidami skóry lub cholesterolem, a tym samym zmieniać jej barierę ochronną. Takie oddziaływania prowadzą do zwiększenia penetracji składników aktywnych [5]. Podsumowanie licznych funkcji cyklodekstryn oraz przykłady ich zastosowania zostały umieszczone w Tabeli 1 [5].

Liczne badania mówią o ochronnym działaniu, jakie cyklodekstryny wykazują w stosunku do niektórych składników aktywnych. Przykładem takich związków mogą być terpeny, które będąc wrażliwe na światło i utlenianie mogą powodować podrażnienia skóry. Utworzenie kompleksu między gospodarzem, a gościem jakim są składniki aktywne, zapewnia ochronę dla danej substancji. Skutkuje to zmniejszeniem reakcji podrażnień skórnych, a tym samym możliwość stosowania wyższych stężeń. Podobna sytuacja ma miejsce również w przypadku związków retinolu, wrażliwych na utlenianie, światło czy wysoką temperaturę. Rynek kosmetyczny jest obfity w liczne produkty  o działaniu anti-aging, które zawierają kompleksy cyklodekstryn z retinolem. Taki kompleks pozwala na wzmocnienie przepuszczalności składników aktywnych, a także zwiększenie rozpuszczalności oraz ich stabilności. Na działanie czynników zewnętrznych wrażliwy jest również octan retinylu, który znajduje się w obszarze zainteresowań. Celem badań jest opracowanie strategii z wykorzystaniem cyklodekstryn, aby móc zachować jego stabilność oraz właściwości przez długi czas. Zakapsułkowanie octanu retinylu pozwala poprawić jego stabilność termiczną z granicy 150^oC do zakresu 230-300^oC [7].

Dzięki korzyściom jakie przynosi zastosowanie cykledekstryn w recepturze, stają się one co raz popularniejsze na rynku kosmetycznym. Niektóre z nich wraz z innymi substancjami znajdują swoje miejsce na liście opatentowanych kompleksów. Oferują nie tylko poprawę stabilności i rozpuszczalności surowców lub gotowego produktu końcowego, ale również mogą wspomagać biodostępność składników aktywnych.